Het is alweer half november. De eerste vrieskou hangt in de lucht . Gistererenmiddag een lekkere boswandeling gemaakt met Lee. Een vriend met een gouden hart. Regelmatig komt hij even kijken of bij mij nog alles goed is. Daarna is hij weer weg . Zijn eigen ding  doen denk ik dan en dat is prima zo. Uiteindelijk  zijn we partners die gezellig bezig zijn en samen weer thuis komen.

Onder het wandelen en zeker als ik in de bos ben laat ik graag even mijn gedachten gaan over de toekomst en het verleden. Ik dacht er toen ook aan dat ik al heel lang geen blog meer had geschreven. Thuis op onze  website gekeken en ik zie dat de laatste februari 2016 was. Sorry mensen. Ik kan nu wel aangeven tijdgebrek. Maar het is meer dat er zo veel gebeurd is dit jaar.
Wellicht is een citaat van Einstein dat ik erg waardeer hierbij passender "The only reason for time is so that everything doesn't happen at once." of anders gezegd "De tijd bestaat alleen maar omdat anders alles tegelijk zou gebeuren"

Gelukkig dat  tijd dan ook bestaat zoals we van alle leuke dingen apart kunnen genieten.
Wat hadden we het heerlijk druk met onze puppen van Milly die in maart zijn geboren. Dit keer hadden we het makkelijk bij de geboorte van de puppy's want we hadden steun van Daphne,een nichtje van Annemarie, die paraveterinair dierenartsassistente is.
Met Daphne erbij was het zelfs voor moeder MIlly "a piece of cake", alhoewel het af en toe wel goed persen was.

Eind mei vlogen onze baby's uit,  behalve onze Joanne die we zelf hebben aangehouden. Het andere teefje is naar John en Moniek gegaan en heet Janis. Voor de goed lezers, inderdaad een J-nest.

Joanne vormt met Milly en Ivy een heerlijk drietal. Vooral met Ivy is het geweldig ravotten. Voor ons belangrijk om hier toch een beetje in bij te sturen want de dames zouden elkaar graag willen "slopen"en dan hebben we geen vacht meer over. We willen beiden echter dit jaar nog in show uitbrengen .Dus wel lief zijn voor elkaar en spelen maar niet aan elkaars vacht hangen.
Lastig natuurlijk als je zo jong bent als Joanne en zo ondernemend als je Ivy heet.

Ivy en Joanne hebben dezelfde vader en ik vind de uitspraak van Annemarie nog altijd geweldig en passend "sisters in crime".Dat is volledig treffend voor dit duo .Ze kunnen alles van elkaar verdragen en doen alles samen. Ook het uitdenken van wilde spelletjes. Opvallend is dat deze bijtspelletjes dan altijd zonder geluid gebeuren. Voor ons het teken als de dames niet in de buurt liggen en het stil is om toch even gaan kijken wat ze aan het "uitspoken"zijn.

Dat Joanne veel doet zonder te blaffen of een ander geluid te maken is voor veel mensen opvallend maar voor ons niet. Dit hebben ze van moeder Milly over geërfd. Ook Milly kan mensen begroeten en gek eromheen staan te springen zonde een blaf of woef te geven. Gewoon helemaal geen geluid.
Ook de twee dochters van Milly die bij John en Moniek zitten doen dit. Wel lekker rustig alhoewel het gek blijven doen gewoon blijft.

In juli hebben we onze tuin aangepakt. Helemaal opnieuw bestraat. Een flinke klus maar dat was ons de energie wel waard. Met de camper zijn we maar een paar dagen weg geweest omdat Joanne nog te klein was. Het was heerlijk weer en met de nieuwe tuin was het ook thuis genieten.
Voor Joanne was het de tijd van haar leven toen we voor haar een badje vulde. Gewoon de ballenbak maar dan met water erin. Na even aarzelen was het hek van de dam en kon ze er geen genoeg van krijgen. Ivy, Milly en Lee zijn helemaal geen waterfans maar nu hebben we er wel een waterrat erbij.

In september zijn we met de meiden een paar dagen naar zee geweest en dat vond onze Joanne  prachtig. Samen met Ivy langs de Noordzee op rennen. Joanne natuurlijk in het water en Ivy op het strand. Milly bekeek zich dit een beetje op afstand en je zag haar echt denken "laot ze maar, die zeen nog jonk" . Het leuke is hierbij op te merken dat Milly haar kop verdeeld is een donkere kant en een lichte kant. Wij noemen dat the two faces . Als  haar iets niet bevalt of dat ze ergens een vraagteken bij zet dan draait ze je de donkere kant toe. In dit geval dus ook .Stel je voor, op de achtergrond twee honden die aan het ravotten zijn en voor je staat Milly die je uitdrukkelijk aankijkt met de donkere kant. What to do! Heerlijke bopper.

In oktober ben ik samen met Annemarie enkele dagen naar Rome geweest  wat een geweldige ervaring was. John en Moniek hebben op de jeugd gepast bij ons thuis  en dat is uiteraard goed gegaan waarvoor onze grote dank.

In oktober heeft Joanne  haar eerste show gehad. Een clubmatch in Venray.
De keurmeesters vonden haar prachtig en in de eindkeuring werd ze vijfde van een grote groep puppy's. Als ze zich zo blijft ontwikkelen zoals ze nu doet dan krijgen we een leuke tijd met haar.

Zover mijn blog van deze keer .Kort maar krachtig in een "notedop" maar  zoals bij de meeste mensen leven ook  wij bij de waan van de dag . We genieten echter enorm van onze jeugd. In december willen we de meiden nog eens showen en dan gaan we alweer de kerst tegemoet. Binnenkort naar de kerstmarkten. Ik ruik de glühwein nu al!

Het nieuwe jaar 2017 zal ook weer spannend zijn. We hopen dat Ivy voor  de eerste keer moeder wordt .We kunnen ons daar nu nog niets bij voorstellen "die gekke doos mama". We zullen dan wederom beleven dat  de natuur wonderbaarlijk is en zal ik met tranen in mijn ogen genieten van het nieuwe leven.

Ik wens jullie een fijne warme kerst toe met alle mensen en dieren die je lief zijn en een heerlijke jaarwisseling.