Hallo mensen bij deze mijn afscheidsbrief.
Ik ben 30-03-2002 geboren bij de kennel van Paul en Annemarie de Wiggly’s.
John en Moniek waren de gelukkige waar ik bij mocht gaan wonen. Ze gaven me de naam Dewi hetgeen Godin betekend. Tja… zo heb ik me de rest van mijn leven ook maar gedragen.
Ik ben een echte bobtail, tikkeltje eigenwijs, zorgzaam, lief maar vooral op mezelf. Ik was aanwezig op de achtergrond, maar eh ….wel nadrukkelijk en bepalend he!.
Samen met mijn baasjes heb ik heel wat avonturen beleefd, ik herinner me nog de 1e show in Venray. Ik werd gewassen, geborsteld, ingepoederd, moest mooi staan, lopen. Werd betast, moest mijn tanden laten zien……jezus wat een gedoe. Een paar weken later stapten we in een wel hele grote auto……met bed, keuken en al. Camper noemen ze dat. Op weg naar Schoonebeek. Ik vond dit toch eng joh, zat bibberend met vrouwtje en Annemarie op de bank…bed of zo iets noemde ze het.
Weer werd ik geborsteld, geboend, gepoeierd etc. Ja ik moest ook weer naast Paul lopen en mooi staan, werd weer overal betast….de viezerik! Maar ja als het Paul blij maakt doe ik het wel, vind er alleen niks aan.
Mijn baasjes gingen met me, samen in de bus die ze speciaal voor mij gekocht hadden…heb ik ze opgevoed of niet…naar Zwitserland. Euro- Oes noemde ze het. He Paul en Annemarie zijn er ook bij. Leuk….och nee weer geborstel, gepoeder, driehoekje lopen etc, etc…….verdomme!! De vakantie die er aan vast zat was wel leuk, samen met Billy. We kregen toch een aandacht in Luzern. Voelde me net een filmster! Ben op zoveel foto’s gezet door vreemde mensen, leuk joh.
Hierna zouden nog veel van deze avonturen volgen, was wel spannend en eeerrreeeg gezellig altijd.
Toen kreeg ik er een maatje bij, Foojke. Kleine druktemaker waar ik eerst niks van moest hebben.
Maar bleek zo gek nog niet te zijn en werd zij mijn dikste maatje in goed en kwaad. Samen veel avonturen meegemaakt met de baasjes, de camper en de vele vakanties die we samen beleeft hebben. Helaas moest ik 4 jaar terug afscheid nemen van mijn maatje, Foojke was ernstig ziek en kwam te overlijden. Was een zware tijd voor mijn baasjes en ook voor mij. Hoewel ik net deed of Foojke lucht voor mij was, was ik haar steun en zij de mijne. Maar als roedelleidster hou je de schijn hoog, toch. Ik ben toen 2 jaar weer alleen met mijn baasjes geweest en toen kwam me er toch weer een druktemaker bij….. Wiggly Scamp’s Incredible Indira. Indy noemden mijn baasjes haar. Kolere wat een gedoe…vergeet niet dat ik inmiddels 12 jaar ben dus bejaard. Zetten ze me daar zo’n klein druk, springerig, ding bij, moet ik ook nog helpen met opvoeden zegt het baasje. Ja lekker lullen heeft hij, ik moet het toch maar zien te doen op mijn oude leeftijd. Maar om baasje en vrouwtje te plezieren ( hebben tenslotte ook veel voor mij gedaan) heb ik deze taak maar op mij genomen. Enne, och het viel achteraf nog mee. Ze poetste me mijn ogen, oren en mijn staartwond hetgeen ik eigenlijk wel prettig vond en dit ook liet merken door mijn geknor,gesnurk. Edoch de laatste maanden waren erg zwaar voor mij en mijn leeftijd deed zich steeds meer gelden. Ik wilde nog zoveel maar mijn lijf kon het allemaal niet meer aan. Dus heb mijn baasjes allerlei signalen afgegeven dat het leven te zwaar voor me begon te worden.
Ons gezamenlijk avontuur kwam langzaam ten einde en ik wilde rust hebben. Die kleine drukte maker was goed op weg en had me niet meer nodig. Mijn taak hier was volbracht. Mijn baasjes hebben dit heel goed begrepen en me begeleidt naar de Rainbow Bridge.
Vandaag was het zover, ik werd verlos van mijn pijnlijk oud lijf en mocht de brug over gaan naar mijn Wiggly familie. Ik wil bij deze dan ook Paul en Annemarie danken voor het leven dat ik heb gekregen.
Moniek en John ……bedankt