Net op de valreep van juli wil ik toch nog even een berichtje schrijven in mijn blog.
Ik had dit ook morgen kunnen doen maar dan leven we weer in augustus terwijl juli toch voor ons een heel speciale maand was.

De puppy's zijn nu ongeveer twee weken bij ons uit huis. We kijken terug op een heerlijke maar heel drukke periode die begon in  maart met de dekking van Milly in Zwitserland en eindigde met het afscheid van Indy  naar Moniek en John  op 12 juli.
De periode voordat de puppen geboren worden ziet men meestal niet maar dit was toch ook weer een aparte beleving. De reis naar Zwitserland zelf, de dekking"gaat het goed of niet",de echo na 4 weken "komen  er puppys"? en een aparte klus ,Milly aan het eten krijgen waarvoor heel  wat kipworstjes, lever en kipfilet nodig was.

Nu kunnen we even achteroverleunen en relax evalueren met een glaasje wijn en een big smile op ons gezicht naar deze fantastische tijd.
In ieder geval kunnen we vaststellen dat Milly en Lolly geweldig leuke puppen op de wereld hebben gezet. Stuk voor stuk bobtails zoals iedereen die graag zou willen zien. Open,eerlijk en spontaan.
Ook kunnen we concluderen dat  de puppen allemaal bij hele leuke spontane mensen zijn terecht gekomen .Wij zijn hiermee nog het meest gelukkig. Het blijft altijd de vraag wat gaat er verder gebeuren met  deze heerlijke kleine bolletjes wol. Wij hebben ons best gedaan om de puppy's  acht weken lang voor te bereiden op de  grote wereld .Je laat ze dan los ,maar moet dan wel afwachten of alle energie die we erin hebben gestopt om zeker nieuwe bobtailmensen met ons ras vertrouwt te raken ook goed is overgekomen.
Dit is gelukt. Een compliment voor alle puppymensen. Heerlijk die foto's en mails die we dagelijks ontvangen.

De eerste week nadat de puppy's bij ons weg waren zijn we voor een paar dagen naar Duitsland vertrokken. Omdat  er een show in Wadern was hadden we daar ingeschreven met Ivy. In de buurt van Wadern,ongeveer 30km daar vanaf ligt een leuke camping .Dus dat kwam allemaal heel goed uit.
Eerst even showen en dan vlug naar Saarburg door dachten wij.
Dat even showen daar stak Ivy wel een stokje voor. Het was rond 18.00uur toen we de show verlieten om naar Saarburg te rijden. Wel met een gelukkig en trots gevoel. Wat is ze toch een prachtmeid.
Ivy won eerst de jeugdklasse van het ras  en werd daarna door de keurmeester Beste van het Ras gemaakt.
Na Uden waar Ivy ook beste teef werd , weer een keurmeester die  mij vertelde dat Ivy toch wel  heel bijzonder was. Of we dat nog niet wisten......
We moesten daarna wachten voor de eindkeuringen voor beste jeugdhond en Best of show.
Ivy werd beste Jeugdhond en tussen de keurmeesters ontstond er nog  veel discussie wie ze nu Best of Show zouden maken. Uiteindelijk gaf men ons aan dat ze haar daarvoor met 14 maanden toch te jong vond.  We vonden dit geen probleem.
We gaan gewoon volgend jaar weer terug.
 

Degene die onze website volgen weten dat Milly zwanger is.
Een echo die we hebben gemaakt vier weken nadat ze gedekt was en die aangaf dat ze pups droeg was voor ons een geweldig bericht.
Milly wordt moeder. Na acht jaar weer eens een keer puppy's in Steyl-Tegelen. Het waren bewogen acht jaren waarin we genoten hebben van onze  oudjes en waarvan het afscheid ons erg moeilijk viel. Maar ook acht jaar waarin Milly bij ons is gekomen en die we met zijn allen in ons hart hebben gesloten. Met alle liefde voor onze oudere generatie maar onze Milly is wel heel bijzonder.
Haar heerlijk open en spontaan karakter en een zelfvertrouwen waaraan wij zelf nog een voorbeeld kunnen nemen is heel apart. Daarnaast natuurlijk  heeft ze geweldige resultaten gehaald in de hondenshows voornamelijk door haar subliem gangwerk. Multikampioen dus, maar wat veel belangrijk is een heerlijk karakter.

Voor ons begon de voorbereidingen naar het zoeken voor een passende reu voor Milly al meer dan een jaar geleden. Dit betekent dat je alle voor en tegens tegen elkaar probeert te zetten en op grond daarvan een lijst gaat opstellen.
Wij leggen hierin de lat heel hoog. We kunnen nog altijd iets bijstellen zo denken wij als dat nodig is. Gezondheid en karakter zijn de eerste criteria. Dan als het even kan ook nog  kampioen.
Uiteindelijk hebben we gekozen voor een reu die leeft in Zwitserland , Italiaans kampioen is en samen leeft met zijn vader en opa. We kenden hem al van enkele shows en hebben enige dagen met hem bij zijn eigenaars gewoond om hem nog beter te leren kennen.
Alle voorwaarden die wij stellen aan karakter en een super goede gezondheid waren dus aanwezig. Met zijn zes jaar nog lekker speels. Heel passend bij Milly.

Nu is Milly 6 1/2 week onderweg in haar zwangerschap en heeft ze nog een goeie 2 weken te gaan voor de geboorte.
De spanning begint bij ons toch langzaam te stijgen. We zijn langzaam weer begonnen onze spullen bij elkaar te zoeken en de ruimtes opnieuw in te delen. Het bed is naar beneden gehaald en de dames en Lee liggen er al lekker op te slapen. Ze weten nog niet dat dit bed voor ons is maar daar komen ze nog wel achter. De werpkist is opgebouwd en Milly loopt de hele dag rond en snuffelt  overal aan. Ivy probeert alle knuffels te "strietsjen". 's Avonds zijn we druk bezig een lijstje op te stellen met leuke namen. Dat is ook niet ze makkelijk met de "I".

 Annemarie is al helemaal bezig met" haar heerlijke bobtailvriendin" en voelt het gewicht van Millys buikje toenemen als ze s'avonds bij haar op haar schoot ligt. Dit op de "slup"liggen zoals bij dat noemen heeft ze van pup af aan gedaan en waarom dus nu ook niet...  
Ook de ander honden voelen aan dat er iets aparts staat te gebeuren en je ziet dat de natuur zich ook nu weer regelt. Ze houden alle drie bewust rekening met Milly door wat voorzichtiger aan te doen.
Vooral voor onze onstuimige wildebras Ivy betekent dit nogal wat omdat Milly haar grote vriendin is en in deze fase  heel weinig met haar speelt. Maar ook dat komt goed.  Ivy.... wacht maar af als de puppys er zijn dan staat Milly weer in de startblokken om te ravotten en te voetballen.

Zoals ook aangegeven op de website van oes.nl moeten wij beginnen met te zeggen "terug van even weggeweest". In 2010 hadden we geen zin meer om met onze kennel verder te gaan na het verlies in de laatste twee jaar van 6 van onze hondjes. Gelukkig voor ons en onze vrienden hebben we eind 2010 toch voldoende stimulans gevonden om te zeggen de Wiggly Scamp’s zijn er weer. 

Het jaar 2011 kunnen we echt een Jongehondenjaar noemen. Eerst met de komst van Lee en daarna van onze Milly.
Beiden maken ons erg gelukkig en we genieten enorm van dit jonge leven.

Er moest natuurlijk ook een nieuwe website komen. Onze bestaande website was nogal verouderd.
Wat zijn we nu blij dat we deze klus hebben geklaard. Het maken van een nieuwe website is niet iets dat je even doet op een vrije zaterdagmiddag. Hier gaat veel tijd inzitten.
Met het resultaat zijn wij erg tevreden. Uiteraard blijft het een kwestie van bijschaven.
De vertalingen in het Engels en Duits zullen ook niet overal correct zijn. We zullen dit ongetwijfeld terug horen van onze Duitse en Engelse vrienden.

Van onze avonturen met onze bobs zullen we jullie regelmatig informeren via deze blog,
Wij wensen jullie veel leesplezier

 Annemarie & Paul

Deze titel lijkt heel wat te betekenen maar is toch anders dan jullie verwachten.
Wie kent het niet in ons ras als je uitziet naar een heerlijke winterwandeling langs rivier of bos. Je komt ze tegen die “soldaten” en meestal onverwachts.
Op mijn vaste route langs de Maas probeer ik ze al jaren te bestrijden. Niet met een geweer of katapult maar eenvoudig met een snoeimes. Mensen die mij zien in het najaar met mijn snoeischaar wijzen nog net niet naar hun hoofd maar ik zie ze wel schouderophalend en hoofdknikkend mijn kant op kijken. Wat doet die vent toch met zijn wapen in de hand om die “soldaten” aan te pakken!!.

Laat ik jullie niet langer in spanning houden maar een voorbeeld geven.
Ik zie hem nog naar mij toe rennen. Het was in 2003 en we zouden met Billy naar Denemarken gaan voor de clubshow. Nog even een wandeling bij de Maas en dan inpakken en wegwezen. Als ik eraan terugdenk krijg ik nog kippenvel.
Dus Billy komt aangerend met een big smile en enthousiast zoals hij altijd was en wat draagt hij mee op zijn voorpoten, borst en zijn snuit….. allemaal ”soldaten”.

Ook Lee heeft hetzelfde karakter als Billy en dus met wandelen heel onstuimig. Hij kan hier ontzettend van genieten. Ook hij dus  regelmatig onder die distelkogels om maar even in het thema te blijven. Ja,daar heb ik het over! Op zijn Nederlands noemen ze deze plant, Akkerdistel. In het Zuiden van Limburg noemen de mensen de distels ”soldaten”."Als je de gevechten bekijkt die wij in de jaren al hebben gehad met de Akkerdistel dan kan ik mij bij daar wel wat bij voorstellen.   

Herkenning? Zal zeker zijn bij degene die niet alleen op de harde weg wandelen met hun honden . Schrikken…heel erg en kwaad worden.. ja ook dat en op wie?? Terwijl ik normaal niet iemand ben die snel in de stress schiet.

Succes ermee en denk maar eens aan dit verhaal en de volgende ondersteunende woorden de volgende keer als je hond het overkomt  Don’t worry be happy.( en denk eraan , altijd een rolkam bij hebben.......)

 

Verrassend hoe snel de tijd gaat. Ik betrap mij er steeds weer op dat de dagen omvliegen.
Ik vindt dit zelf wel een  positief teken .We zijn heerlijk actief  en vol initiatieven.
Maar toch is het weer eind februari en het voorjaar nadert.

Vandaag naar de laatste schaatsdag gekeken van de Olympische spelen. Geweldige sport.
Wat hebben we het toch als klein landje super gedaan.
Sport is voor mij altijd al een vast onderdeel geweest van mijn leven. Als sporter zelf maar ook om van sport te genieten als toeschouwer. Ik heb enkele jaren topsport mogen doen en weet dus goed hoe men zich op een wedstrijd moet voorbereiden en focussen.
Het showen van onze honden is voor ons ook een sport. Ook hierin valt of staat het succes onder andere met een goede voorbereiding zoals verzorging,in showmodel zetten,ringtraining en concentreren op de te leveren prestatie.
De extra prikkel is dat je dit niet alleen doet maar samen met je showhond. Het is dus meer een teamsport. Dit zag ik vandaag ook terug in de ploegenachtervolging bij het schaatsen. De echte teams die het samen doen halen succes. Ben je geen team dan vorm je geen eenheid en is het succes meestal minder.

Natuurlijk is het showen van honden een beoordelingssport waarbij een keurmeester je hond beoordeeld. Hierbij speelt subjectiviteit een grote rol.
De eerste show was in Luxemburg .Ik had John gevraagd of hij met mij mee wilde gaan. John is toch een beetje onze mascotte . Als hij mee gaat winnen we meestal, of is dit toch maar bijgeloof...??
In ieder geval  hadden we veel pret en genoten volop van deze dag ondanks de sneeuw onderweg.
Ja ,wij hebben toch nog sneeuw gezien dit jaar....
Milly liep weer op haar best en had er veel zin in. De keurmeester genoot duidelijk van haar heerlijk gangwerk en vond haar vandaag de mooiste. Een prachtige glazen bokaal ging mee naar Steyl.  
Twee weken later waren we in Genk en ook hier koos de keurmeester al heel snel voor Milly .De erering is dan vervolgens  heel speciaal als je hierin mee kunt doen en deze was in Genk heel mooi opgezet met een grote ring . Milly had dan ook voldoende plaats om haar gangwerk te laten zien . Er waren ongeveer 30 Herdershondenrassen aanwezig die allemaal beste van hun ras waren geworden. Hiervan worden eerst de beste 10 gekozen. Milly zat bij deze groep van beste tien. Uiteindelijk  werd ze derde en we konden plaats nemen op het podium. Tjonge, wat waren we trots op onze kleine meid.
In Genk hadden we ook Ivy ingeschreven in de puppyklasse. Ze vond het allemaal heel spannend.
Ondanks dat we met Ivy elke week op ringtraining gaan is een echte show toch weer anders.
De keurmeester gaf aan dat ze een prachtig gangwerk had. Hiermee waren we heel  tevreden.
Ik denk dat we nog heel veel plezier met haar gaan beleven maar ze is nu nog een lekker speels en jong ding en we geven haar de tijd die ze nodig heeft. Ook dit hoort bij de voorbereiding van een sportprestatie.

Voor Milly was het voorlopig de laatste show waar we haar voor hebben ingeschreven. Er komt nu een andere spannende tijd met haar ,een nieuwe uitdaging  en dat is de voorbereiding op het moederschap.

In Maart willen we haar laten dekken en dan als alles goed gaat begin juni puppies.
Het moederschap is voor mij nog altijd een van de grote wereldwonderen. De natuur heeft dit geweldig geregeld . Wij  en onze vrienden  kennen Milly  als een jonge en speelse meid en toch is ze straks helemaal moeder als ze  het geluid van de eerste pup hoort. Daar ben ik helemaal van overtuigd.
Dus genoeg spannende  dingen die ons leven " in schwung" houden en daar zijn we heel blij mee.

Kerst nadert,de kachel brandt en geeft heerlijke warmte. Annemarie heeft weer eens  gezorgd voor een gezellige
kerstsfeer in huis.
Om ons heen in rust onze boppers. Wat kan men zich nog meer wensen.
In deze sfeer van liefde en geborgenheid vindt ik een uitnodiging om even stil te staan bij het afgelopen jaar.
Respect en een diepe kniebuiging voor onze Milly die dit jaar de heel belangrijke en moeilijke titel binnenhaalde van Nederlands kampioen.
Respect omdat we nog nooit een hond hebben gehad met een dergelijk evenwichtig karakter. Elke nieuwe situatie neemt ze in zich op en daar vindt ze een weg in .
Ik zie hoe ze omgaat met kinderen van Annemarie op haar school. De hele klas om haar heen en het geen probleem vinden dat iedereen haar even wil aaien. Ook in contact met oudere bejaarde mensen doet ze het goed. Het is gewoon een heerlijke knuffelhond die zich makkelijk aan nieuwe omstandigheden kan aanpassen.  

Milly en Ivy zijn dikke vriendinnen. Ivy altijd enthousiast en onstuimig trekt zich natuurlijk als jong pubertje helemaal op aan Milly.
Voor Lee is dit wel even moeilijk geweest omdat hij toch het vriendje is van Milly. We laten hem en Milly dan ook vaker samen apart om te spelen en dat maakt voor Lee heel wat goed.
Ivy vindt hij ook leuk maar af en toe wat te druk . Hij vergeet dat hij zelf nog maar net drie jaar is en nog altijd volledig uit zijn dak kan gaan.
Giddy is dit jaar acht geworden en je merkt dat ook voor haar de leeftijd langzaam gaat meetellen. De lange wandelingen in de Duitse bossen met rugzak, die ik vroeger met haar kon maken zitten er niet meer in.
Daar zullen we de komende tijd rekening mee moeten houden en de afstanden aanpassen. Ze blijft het wel heerlijk vinden.

Met Milly en Lee zijn we heel succesvol geweest . Milly werd enkele keren zelfs Beste van het Ras en Lee beste reu. Ik heb het al eerder gezegd " de Wiggly Scamp's  are back in show" en dat is dit jaar wel gebleken.
Wat hebben we genoten en waren we trots met de volledig onverwachte overwinning van Lee op de euro-oes show. Tussen een grote groep van "kanjers" van reuen stond ons "menneke" en won de Openklasse.

Succes dat haal je echter niet alleen dat doe je samen. Annemarie en ik vormen een eenheid dat is bekend. Zonder haar naar een show gaan is toch maar behelpen vindt ik. Je doet je best maar toch........
Succes en samen is ook uitdrukkelijk het logo voor de warmte en ondersteuning die wij ondervonden dit jaar van John en Moniek. Wat een supervrienden!
Dit is wat Toon Hermans bedoelt met  "pas als je iemand hebt die met je lacht en met je griend dan pas mag je zeggen ik heb 'n vriend".
Ook Jeu, die ons vaak  help en ondersteunt ,bedankt. Met zo'n groep mensen om je heen hopen we nog vele jaren samen te genieten.

Komend jaar zal weer met onze boppers een spannend en ook een inspannend jaar worden.
We denken dan aan Milly die misschien moeder wordt wat voor ons weer na enkele jaren een aparte beleving is.
Aan Ivy die haar voetstappen gaat zetten in de showwereld en hopelijk met plezier en succes. Maar het belangrijkste is toch om met zijn allen gezond te blijven. Dit lijkt dan wel een understatement maar komt wel volledig uit mijn hart.
Zie het als een kerstwens of een vooruitblik naar 2014 als afsluiting van mijn gedachte.
Wat is er mooier dan samen met mensen en boppers die van elkaar houden in vol enthousiasme te duiken in een nieuwe uitdaging dat 2014 zeker zal worden.

Iedereen die deze blog volgt en leest een gelukkig en relax kerstfeest en een gezond en warm 2014 met jullie boppers.  

 

     

 

 

    

 

    

Wij zijn al weer enkele weken aan het werk na de zomervakantie en hebben met de shows en een pup in huis nog geen tijd gehad om even bij te bloggen. Nu dus.
Zoals je kunt zien op onze website hebben wij een nieuwe aanwinst binnen de Wiggly Scamp's family en zij heet Ivy. Binnenkort zullen we wat meer foto's van haar plaatsen.

Ivy heeft een lekker speels karakter en is voor ons een openbaring wat betreft het leren van commando's en nieuwe dingen. Zij is denken wij hierin recordhouder. Zelden hebben we een hond gehad die alles zo snel begrijpt en leert.
Annemarie is ondertussen met Ivy begonnen aan de puppycursus en ook daar steelt ze de show wat betreft het opnemen van nieuwe dingen.
Ondertussen is ze haar tanden aan het wisselen en hebben we een foto van het gebit laten maken. Helaas moeten we dit wel doen omdat er nogal wat gebitsproblemen in ons ras zijn geslopen zoals het missen van belangrijke tanden. Wij willen in ieder geval met onze teefjes die we gaan gebruiken voor pupys binnen onze kennel  een goede basis opbouwen wat betreft gezondheid en wij vinden dat het aanwezig zijn van alle tanden een voorwaarde is.  

Juli en augustus waren zoals iedereen heeft ervaren maanden met dagen die erg warm waren.
Wat doe je dan voor je honden om toch wat verkoeling te geven?
In eerste instantie heel vroeg gaan wandelen zodat je honden voordat het te warm is toch nog  lekker hebben kunnen spelen. Voor de rest van de dag zorgen dat zij een koele plek kunnen vinden of als je huis koel is binnen leggen. Wij plaatsen parasols en zorgen hierdoor dat er nog meer schaduwplekken zijn.
Wij hebben het geluk dat ons huis heel koel en helemaal onderkeldert is en voor de honden vanuit de tuin bereikbaar. Ze kunnen dan in de buitenste kelder gaan liggen die wij ook gebruiken als wijnkelder en waar het altijd redelijk koel is. 

In juli en augustus hebben we leuke shows gehad met super resultaten.
In juli ben ik samen met John ,Lee en Milly naar Ludwigshafen geweest. Annemarie bleef thuis bij Ivy.
In verband met de warmte zijn we zaterdagavond met de camper rond 22.00uur pas weggereden en waren we rond 1.00 uur 's nachts in Ludwigshafen. Altijd een aparte ervaring als je rond dat tijdstip een stad inrijdt en moet zoeken naar de hallen waar de show gehouden wordt. Gelukkig vonden we de plek al heel snel en konden we ons opmaken voor de nacht. Een heel onrustige nacht want het was een van de nachten waarin er heel weinig afkoeling was. Lee heeft de hele nacht niet geslapen en maar op en neer gelopen in de camper.
Voor het eerst moest ik twee honden zonder Annemarie showklaar maken en dat was vond ik toch een hele klus. Je bent zo gewend om met zijn tweeën dit altijd te doen dat het vreemd aanvoelt als je er alleen voor staat. Gelukkig kon John mij veel helpen 
Ondanks de slechte nacht was Lee wel heel ontspannen waardoor hij heel relax in de showring rondliep en let op!! beste reu werd. Milly kon net geen beste teef worden maar kreeg wel het reserve Cacib. Dus beste tweede teef. Met en beetje meer mazzel hadden we dus bijna een luxeprobleem gehad en....John in de showring;))).  
John heeft na de vermoeiende nacht en dag terug gereden waarvoor ik hem heel dankbaar ben.

Begin september was ik nog met Jeu van Cuyck en Lee naar Luxemburg geweest. Even op en neer. Om half vijf wegrijden en 8.00uur bij de hal in Luxemburg aankomen.
Goed te doen als dit maar twee keer per jaar is. Lee haalde in Luxemburg zijn eerste CAC. Volgend jaar kunnen we dat hopelijk omzetten in een definitief Luxemburgs kampioenschaptitel.Jeu bedankt voor de ondersteuning!

Dit kunnen we ook alleen maar doen met de hulp van onze vrienden.
Vooral bij het oppassen van de honden. Onze kleine Ivy kan nog niet zolang alleen blijven. Soms komen John en Moniek dan gezellig met Dewi naar Tegelen en de andere keer blijft Annemarie thuis en gaat Paul met John of Jeu met de showers op stap. Dit geeft ons een fijn gevoel.

Lee en Milly hebben we ook de ogen officieel laten controleren. Beiden hadden perfecte ogen. Dus helemaal vrij.

Voor het overige genieten we van ons kwartet. Eindelijk weer een beetje een "echte kennel".
Langzaam gaan we de herfst weer in en komen de donkere dagen voor de kerst. Een beetje kijken we ook al uit naar 2014. Er zijn genoeg plannen maar het belangrijkste is dat Milly moeder gaat worden.
Voor ons ook weer een heerlijk avontuur na zeven jaar geen puppys.

Helaas is het ons niet gelukt om in mei een blog te schrijven.
Drukke werkzaamheden en wat extra shows was hiervoor de reden.
Wat betreft shownieuws echter zullen de trouwe volgers van onze website al het een en ander hebben kunnen vaststellen.
Onze jongste spruiten hebben het heel goed gedaan en daarmee toch de Wiggly Scamp's weer eens op de kaart gezet. Mei was dan wel een drukke maand maar ook een zeer succesvolle.
De 5 shows die we hebben gedaan in mei,waarvan 2 keer 2 dagen achter elkaar leverde voor Milly 4 maal een overwinning op in haar klasse met dus ook 4 maal een CAC. Een keer werd ze zelfs beste van het Ras. 
Lee die we minder hebben uitgebracht won steeds zijn klasse. Hij heeft nu 2 CAC's in Duitsland.
In Duitsland moet je 5 keer een CAC behaald hebben om kampioen te worden. Drie keer moet je dit behaald hebben op een nationale of internationale show. Extra belemmering is dat er tussen de eerste CAC en de laatste CAC 1 jaar tussen moet zitten. Dit betekent voor Milly dus dat ze zal moeten wachten tot volgend jaar begin mei. Hopelijk is het dan een moedertje die nog even kampioen wordt.

Zoals jullie weten hebben we Lee een jaartje uit show genomen om zijn vacht de kans te krijgen om goed door te groeien en uiteraard omdat Milly het zo goed deed. Twee honden in show is altijd erg belastend. We hebben dat nu wel gedaan in mei maar dat is zeker niet standaard.
Je hebt een hele dag borstelen en wassen nodig om deze kanjers show klaar te maken.

Lee is nu 2 1/2 jaar en een hele bink geworden. Hij heeft al een heerlijke karakter nu krijgt hij ook een echte mannelijke bouw. Hij is heel zwaar gespierd en heeft veel "bone"" zoals de Engelsen dat noemen. Met zijn lange nek kan hij goed alles bekijken want nieuwsgierig is ons menneke wel.
Die forsheid van hem viel ook de keurmeester op van de Euro-oes show die dit jaar in Nederland was in Oosterbeek. Hij won van 18 andere binken in het Europese en Engelse veld de Open klasse reuen. Wij waren tegelijk heel verbaasd en super trots.

Na de euro show zijn we een week later met John en Moniek naar Saarbrucken gegaan voor twee dagen show en om daarna een weekje vakantie te vieren. Als je de foto's ziet op de website dan weet je dat de show en ook de vakantie letterlijk in het water zijn gevallen. De showresultaten waren goed maar verder was het "huilen met de pet".
Om je even mee te voeren in ons leed. We stonden een paar honderd meter van de showhal af op een terrein met rode klei. De eerste dag was er niets aan d e hand. Zonnetje scheen, heerlijk. Echter toen begon het 's  middags (de eerste showdag) te regenen en niet zo een beetje. Dit is de hele middag,  avond en nacht doorgegaan totdat we de dag erna 's middags weg zijn gereden en toen regende het dus nog. Stel je voor in zo een weer op een zeiknatte ondergrond van rode klei onze honden droog en schoon houden. Een grote ellende. Uitlaten,verschrikkelijk!
Met paraplu en handdoeken over de honden. Betekent wel dat we nu zo een mooie hondendekjes hebben gekocht. Deze liggen nu standaard in de camper.
Na de show zijn we vlug naar het Arhrtal gereden. Daar was het nog 2 dagen droog en toen was ook daar de pret over. Dan maar naar huis. Daar is het met zo een weer nog altijd het beste.

De laatste schoolweek van Annemarie nadert en de zomervakantie komt er aan. Altijd drukke weken voor ons met het werk. Werkgevers willen voor de zomervakantie nog van alles afgerond hebben. Dus we kijken wel uit naar onze vakantie.

 

De eerste show in Nederland  nadat de geplande tentoonstellingen in Duitsland voor ons niet doorgingen wegens weersomstandigheden was meteen een heel groot feest.
De "slag om Leiden" was dit jaar helemaal op ons van toepassing.
We gingen dus naar Leiden op 23 maart. Annemarie en ik snipverkouden. Er stond een gure koude wind en we moesten ook nog een tijd buiten wachten om binnen te komen.
De accommodatie waar de show tegenwoordig gehouden wordt in Leiden is erg attractief.
Hiervoor maakt de organisatie  gebruik van het Plantarium in Hazerswoude-Dorp.
Door het vele glas natuurlijk best wel warm maar dat was goed voor onze gezondheid.
Milly was in opperbeste"ondeugende" stemming en vanaf het eerste moment dat ze de  ring inging liep ze op de relaxte manier zoals alleen Mil dat kan. Je voelt dat ze er zin in heeft en ik laat haar dan helemaal gaan .
De keurmeester vond haar  geweldig en ze zo werd ze dus beste teef en daarna beste van het ras.
Voor de erering moesten we wachten tot de eindkeuringen begonnen om 16.00uur. Dat werd een latertje. Leuk zo een show maar wachten op de eindkeuring als je weet dat je nog twee uur moet rijden naar huis.....
Uiteindelijk waren we aan de beurt en stroomde de herdershonden die vandaag beste van het ras waren geworden de erering binnen. Annemarie schatte het aantal  op ongeveer 40 honden.
De beste acht werden geplaatst en kregen een beker.
Na veel lopen en bekijken door de keurmeester werd Milly achtste en we waren hier heel  blij mee.
Dus toch nog een beker. Een kleintje weliswaar maar verdiend.

De week erna gingen we naar Luxemburg . Na een rit met sneeuw,regen en mist onderweg
viel de show wat tegen. We waren weer terug op aarde. Milly werd tweede in haar klasse uiteraard met een uitmuntend.

Buiten de show om gaan de dagelijkse beslommeringen gewoon verder. Giddy heeft sinds gisteren al flinke diaree. We gaan hiermee vandaag naar de dierenarts. Ik wacht nooit lang om naar een dierenarts te gaan. Beter een keer te veel dan te laat.
Ook Lee en Milly hebben wat lichtelijk overgegeven deze week .Volgens de dierenarts hing er een virus in de lucht want het bleek dat meer honden hiervan last hadden.
Annemarie moet woensdag 13 april opnieuw aan haar "trigger finger "worden geopereerd. Zondag hebben we ingeschreven in Antwerpen met Milly. We zijn wel van plan samen te gaan met ondersteuning van John en Moniek.  Maar het is toch meestal de "finishing "touch van Annemarie op de shows die ik nu zelf moet gaan zoeken.
Zo blijven  er uitdagingen ,mooi toch!!