Op 14 mei zijn Milly's puppies geboren. Het moment van de geboorte van de eerste pup,een teefje, was voor ons beiden een heel ontroerend moment. Na zeven jaar,het laatste nestje bij ons was in 2007, toch weer Wiggly puppy's in Steyl. Er zijn momenten geweest dat we hebben gedacht dat we dit nooit meer zouden meemaken. De jaren met gezondheidsproblemen en verlies van onze oude garde schuif je meteen aan de kant als je dit prachtige jonge leven ziet.
De geboorte van de puppies verraste ons omdat Milly nog geen echte temperatuurdaling had gehad,.Uiteraard waren we helemaal voorbereidt maar ook nu weer was Milly degene die het zelf regelde en vond dat het tijd was om te bevallen. We waren niet verrast toen ze na de geboorte van de eerste pup meteen de pup begon te verzorgen en te voeden. Wel weer ontzettend trots. Ze is en blijft in alles wat ze doet een kanjer.

Voor degene die onze website volgen en zeker de mensen die staan te popelen om een puppy van Milly mee naar huis te nemen hebben we een dagboek gemaakt. Verder wekelijks een update met foto's .
Veel werk maar dit willen wij graag doen omdat we vinden dat zeker de puppymensen recht hebben op het zo goed mogelijk volgen van de ontwikkelingen van de puppies.   
Met de nieuwe eigenaars van onze puppies zijn we heel gelukkig. Allemaal heerlijke lieve mensen waarnaar wij met vol vertrouwen straks onze puppies laten gaan.

Ivy en Lee hebben ook veel belangstelling voor de puppy's . Milly laat dit oogluikend toe. Ivy houdt dan ook gepaste afstand maar vindt de puppies wel heerlijk ruiken. Lee zou het liefste, zoals hij ook heeft gedaan toen Milly nog puppy was en nog in haar kennel in Duitsland zat, in de werpkist stappen , op de rug gaan liggen en met de puppy's spelen.
Hij is nog altijd zelf een hele grote pup met zijn 3 1/2/ jaar!!

Het voetballen met Milly hebben we ook weer opgepakt. Dit vinden ze bij ons allemaal heerlijk en gebeurd met alle vier apart. Ik noem dit "quality time" waarin je veel aandacht geeft en veel feedback krijgt.
De eerste dagen was Milly nog een beetje voorzichtig om vlug te rennen met haar "klappertietjes" maar inmiddels is zij weer de oude "vrouwelijk" Van Basten en heeft ze de techniek weer goed onder  de knie.

De euro -oes show 2014 in Parigny Frankrijk in het Loire gebied hebben we tussendoor toch ook even meegepakt. Ik ben met John geweest met de camper zodat Annemarie en Moniek bij de puppy's konden blijven.
We hadden alleen Ivy ingeschreven en meegenomen. Voor Ivy was dit de eerste lange rit in de camper. De show was goed georganiseerd bij een oud kasteel en het was heerlijk zonnig.
In de jeugdklasse teven stond Ivy met nog twaalf andere teefjes in haar klasse. De jeugdklasse gaat van 9 maanden tot 18 maanden. Een heel groot verschil dus in die groep tussen de jongste en oudste. Je ziet dit ook aan de vachtontwikkeling en spieropbouw. Het was dus even afwachten wat de keurmeester vond van onze Ivy die dus met haar 12 maanden een van de jongste was. Ivy's kracht is buiten het feit dat ze heel kort is van lichaamsbouw ook haar geweldig gangwerk in de ring. Zij liep heerlijk en ontspannen en dit gaf mij al een goed gevoel.
De keurmeester liet blijken dat zij haar prachtig vond. Uiteindelijk werd ze als derde geplaatst van de beste eerste vier en daarmee was ik heel tevreden. Met name ook omdat de eerste en tweede geplaatste vier maanden ouder waren. We zijn dus heel trots op onze kleine meid.

Na de show zijn we met een tussenstop in Saarbourg, waar Ivy haar eerste ijsje heeft gegeten, snel  teruggereden naar huis.
Ik wilde graag thuis zijn en niet langer dan 1 nacht op een camping blijven staan. Niet alleen voor de puppy's  maar ook omdat onze Giddy niet zo lang mee zou  leven. Bij haar was jammer genoeg een kwaadaardige tumor in de buik vastgesteld waaraan niets meer te doen is en wij wilden nog zo lang zij bij ons is zoveel mogelijk van haar genieten. Het geeft een vreemd gevoel dat het huis vol ligt met 9 nieuwe levens en dat we Giddy veel te vroeg moeten afgeven.
Met Giddy komt er definitief een einde aan de oude generatie Wiggly Scamp's honden die nog bij ons in huis zijn.

Vandaag 14 juni 2014  is Wiggly Scamp's Giddy Girl Go,onze Giddy naar de regenboog gegaan. Wij zullen haar vreselijk missen.



 

Vanaf nu zullen er weer regelmatig blogs verschijnen.

Het is alweer half november. De eerste vrieskou hangt in de lucht . Gistererenmiddag een lekkere boswandeling gemaakt met Lee. Een vriend met een gouden hart. Regelmatig komt hij even kijken of bij mij nog alles goed is. Daarna is hij weer weg . Zijn eigen ding  doen denk ik dan en dat is prima zo. Uiteindelijk  zijn we partners die gezellig bezig zijn en samen weer thuis komen.

Onder het wandelen en zeker als ik in de bos ben laat ik graag even mijn gedachten gaan over de toekomst en het verleden. Ik dacht er toen ook aan dat ik al heel lang geen blog meer had geschreven. Thuis op onze  website gekeken en ik zie dat de laatste februari 2016 was. Sorry mensen. Ik kan nu wel aangeven tijdgebrek. Maar het is meer dat er zo veel gebeurd is dit jaar.
Wellicht is een citaat van Einstein dat ik erg waardeer hierbij passender "The only reason for time is so that everything doesn't happen at once." of anders gezegd "De tijd bestaat alleen maar omdat anders alles tegelijk zou gebeuren"

Gelukkig dat  tijd dan ook bestaat zoals we van alle leuke dingen apart kunnen genieten.
Wat hadden we het heerlijk druk met onze puppen van Milly die in maart zijn geboren. Dit keer hadden we het makkelijk bij de geboorte van de puppy's want we hadden steun van Daphne,een nichtje van Annemarie, die paraveterinair dierenartsassistente is.
Met Daphne erbij was het zelfs voor moeder MIlly "a piece of cake", alhoewel het af en toe wel goed persen was.

Eind mei vlogen onze baby's uit,  behalve onze Joanne die we zelf hebben aangehouden. Het andere teefje is naar John en Moniek gegaan en heet Janis. Voor de goed lezers, inderdaad een J-nest.

Joanne vormt met Milly en Ivy een heerlijk drietal. Vooral met Ivy is het geweldig ravotten. Voor ons belangrijk om hier toch een beetje in bij te sturen want de dames zouden elkaar graag willen "slopen"en dan hebben we geen vacht meer over. We willen beiden echter dit jaar nog in show uitbrengen .Dus wel lief zijn voor elkaar en spelen maar niet aan elkaars vacht hangen.
Lastig natuurlijk als je zo jong bent als Joanne en zo ondernemend als je Ivy heet.

Ivy en Joanne hebben dezelfde vader en ik vind de uitspraak van Annemarie nog altijd geweldig en passend "sisters in crime".Dat is volledig treffend voor dit duo .Ze kunnen alles van elkaar verdragen en doen alles samen. Ook het uitdenken van wilde spelletjes. Opvallend is dat deze bijtspelletjes dan altijd zonder geluid gebeuren. Voor ons het teken als de dames niet in de buurt liggen en het stil is om toch even gaan kijken wat ze aan het "uitspoken"zijn.

Dat Joanne veel doet zonder te blaffen of een ander geluid te maken is voor veel mensen opvallend maar voor ons niet. Dit hebben ze van moeder Milly over geërfd. Ook Milly kan mensen begroeten en gek eromheen staan te springen zonde een blaf of woef te geven. Gewoon helemaal geen geluid.
Ook de twee dochters van Milly die bij John en Moniek zitten doen dit. Wel lekker rustig alhoewel het gek blijven doen gewoon blijft.

In juli hebben we onze tuin aangepakt. Helemaal opnieuw bestraat. Een flinke klus maar dat was ons de energie wel waard. Met de camper zijn we maar een paar dagen weg geweest omdat Joanne nog te klein was. Het was heerlijk weer en met de nieuwe tuin was het ook thuis genieten.
Voor Joanne was het de tijd van haar leven toen we voor haar een badje vulde. Gewoon de ballenbak maar dan met water erin. Na even aarzelen was het hek van de dam en kon ze er geen genoeg van krijgen. Ivy, Milly en Lee zijn helemaal geen waterfans maar nu hebben we er wel een waterrat erbij.

In september zijn we met de meiden een paar dagen naar zee geweest en dat vond onze Joanne  prachtig. Samen met Ivy langs de Noordzee op rennen. Joanne natuurlijk in het water en Ivy op het strand. Milly bekeek zich dit een beetje op afstand en je zag haar echt denken "laot ze maar, die zeen nog jonk" . Het leuke is hierbij op te merken dat Milly haar kop verdeeld is een donkere kant en een lichte kant. Wij noemen dat the two faces . Als  haar iets niet bevalt of dat ze ergens een vraagteken bij zet dan draait ze je de donkere kant toe. In dit geval dus ook .Stel je voor, op de achtergrond twee honden die aan het ravotten zijn en voor je staat Milly die je uitdrukkelijk aankijkt met de donkere kant. What to do! Heerlijke bopper.

In oktober ben ik samen met Annemarie enkele dagen naar Rome geweest  wat een geweldige ervaring was. John en Moniek hebben op de jeugd gepast bij ons thuis  en dat is uiteraard goed gegaan waarvoor onze grote dank.

In oktober heeft Joanne  haar eerste show gehad. Een clubmatch in Venray.
De keurmeesters vonden haar prachtig en in de eindkeuring werd ze vijfde van een grote groep puppy's. Als ze zich zo blijft ontwikkelen zoals ze nu doet dan krijgen we een leuke tijd met haar.

Zover mijn blog van deze keer .Kort maar krachtig in een "notedop" maar  zoals bij de meeste mensen leven ook  wij bij de waan van de dag . We genieten echter enorm van onze jeugd. In december willen we de meiden nog eens showen en dan gaan we alweer de kerst tegemoet. Binnenkort naar de kerstmarkten. Ik ruik de glühwein nu al!

Het nieuwe jaar 2017 zal ook weer spannend zijn. We hopen dat Ivy voor  de eerste keer moeder wordt .We kunnen ons daar nu nog niets bij voorstellen "die gekke doos mama". We zullen dan wederom beleven dat  de natuur wonderbaarlijk is en zal ik met tranen in mijn ogen genieten van het nieuwe leven.

Ik wens jullie een fijne warme kerst toe met alle mensen en dieren die je lief zijn en een heerlijke jaarwisseling.

Vandaag alweer een herfstachtige dag in de winter. Veel regen en dat is niet echt  prettig als je liefhebber bent van langharige honden. Buienradar is dan het digitale gereedschap bij uitstek voor  bobtaileigenaren.  De uitvinder daarvan verdient wat mij betreft daarvoor dan ook een Edison .
Je kent het wel. Steeds maar even op je computer kijken. Kunnen we wel of kunnen we niet. Is het droog!
Dit weer is enorm lastig voor degene die alleen maar 's avonds na het werk kunnen wandelen. Die mensen hebben  niet zo veel aan buienradar.
Wel een uitkomst voor mijzelf die gebruik kan maken van een ander digitaal voordeel in de 21e eeuw en dat is telewerken.

We zitten alweer twee maanden in 2016. Ivy heeft de afgelopen tijd enkele kampioenschaptitels kunnen afsluiten bij de reeks die ze al heeft. Ook Denemarken is nu definitief.
De eerste show in 2016 in België was meteen prijs voor deze dame. Beste van het Ras en een goede plaats in de erering.
Komende weken staan er hele  leuke dingen op onze agenda . In Maart gaan we weer met Ivy naar de grootste show van  Europa,de Crufts, in Birmingham. Er zijn rond 160 Old English Sheepdogs  ingeschreven. Extra spannend omdat we dezelfde keurmeester hebben als op de Euro- Oes show 2015 in Denemarken. Deze keurmeester maakte Ivy Beste Teef. Ik hoop dat hij nu opnieuw voor haar valt.
Aan Ivy zal het niet liggen. Zij is er nog mooier op geworden. Bovendien ben ik al enkele weken in training met haar om haar nog beter te laten lopen dan ze al doet. We hebben hiervoor een prachtige steile grasberg gevonden aan de Maas. Voetballen gaan mee en dan op en neer tegen de berg. Doen we twee keer per week.
Ik ben zelf daarna aardig geradbraakt terwijl Ivy thuis vrolijk wil verder voetballen. "Young and wild" zoals ze is . Spelen met de bal is haar lust en haar leven.

Een andere spannend avontuur hangt ook in de lucht en dat is de vraag of onze Milly dit jaar puppies krijgt. Naast ons zelf kijken ook andere mensen er stiekem reikhalzend naar uit . Voor hen net zo spannend als voor ons. Na de Karnaval zullen we het weten. Dan gaan we een Echo maken. 
Ook Indy van John en Moniek, onze andere showgirl  naast Ivy op dit moment , van de eerste puppies van Milly  kan eigenlijk niet meer wachten. Ze wil daarom graag haar verhaal kwijt en dat hebben we hier in deze blog ingevoegd. Veel leesplezier verder en houdt onze website bij om mee te genieten van Ivy's resultaat in Engeland en, hopelijk, puppies van Milly.

Berichtje van Indy.

Het is alweer bijna 2 jaar geleden dat ik geboren ben in huize Philips of anders gezegd bij de Wiggly Scamp’s. Mijn moeder is  Angel Miss Milly from Stone’s.
Ik zit behoorlijk op hete kolen aangezien mijn baasjes me vertellen dat ik misschien een zusje ga krijgen binnenkort.

Mam’s is weer tja hoe zeg ik dit nou netjes, hot geweest, in season, loops….. en zij is samen met Paul en Annemarie naar een mooie en hele lieve lover geweest.
Ik zeg dit met rode wangetjes want ik heb geen idee wat daar gebeurd is maar dat zal wel niet veel goeds zijn geweest....
Ik kom natuurlijk zelf maar net "kieken" op deze wereld:))

Yes, eindelijk misschien weer een speel en wandelmaatje.  Ik mis die ouwe doos Dewi wel af en toe hoor. Wil ik nu dit gevoel krijgen dan moet ik al met mijn vriendje Baloe afspreken om naar het bos te gaan. Ja dat is altijd dolle pret, rennen, ravotten en de modder tot achter de oren. Heerlijk. De rest van de dag ben ik wel uitgeteld maar wie maalt hierom.

Ik kan verder niemand verleiden tot spelen, mee ravotten/rennen, kattenkwaad uithalen. Moet dit nu in mijn uppie doen en baasje zo gek zien te krijgen, in het bos met takken te gooien of tegen dennenappels te schoppen, om achter me aan te rennen met het spelletje ik pak je,  huh alsof hij me bij kan houden. Nee geef mij dan maar weer een nieuwe “Dewi “ waar ik ’s nachts tegen aan kan kruipen, lekker mee kan spelen, vakantie avonturen beleef, de koets kan delen , in onze nieuwe camper reizen etc. Vond ik met Dewi altijd erg gezellig. Ik verheug me hier al op. Ze hebben het wel vaker over J…. Zal dat mijn nieuwe zusje worden??

Ik merk dat baasje en vrouwtje anders zijn, nerveuzer, ietwat gespannen. Zal dit er mee te maken hebben? Geen idee. Ik hoop alleen dat ik straks weer gezelschap heb..want uiteindelijks is alleen maar alleen en iemand om al mijn avonturen mee te delen is veel leuker. 

Ik vind het allemaal heeeeel erg spannend en ben benieuwd of zus er gaat komen, hoe ze eruit ziet, of ik het met haar kan vinden, we dingen kunnen delen…..jezus mijn bolleke gaat op hol, ik word er zo moe van dat ik nu maar even ga slapen. Zzzzzzzzzzzzzz oh ja wordt vervolgd.
 

Een klein verhaaltje dat een “oudere” hond en puppy goed samen gaan.

Onze Dewi was 12 jaar oud toen Indy in huis kwam.

Dewi had Foja al mee opgevoed toen ze nog maar net 2 jaar oud was.

Nu, 10 jaar later, 12 jaar ouder, kwam er weer zo’n druktemaker in huis. Eerst maar eens rustig kennis laten maken bij de Wiggly’s kennel in Tegelen. Dewi was erg op zichzelf georiënteerd en had het niet zo op dat drukke jonge spul. Dus besloten om  een aantal keren laten wennen in de kennel aan dat jong spul.

Eenmaal thuis moesten we Dewi op zijn tijd in bescherming nemen tegen dat drukke jonge puppy, Indy genaamd. In de garage het hekwerk opgezet met daarin de “slaapmand” en de stoffen bench, als slaapplaats voor Indy. Dit werd teven de rustplek  voor Indy door de dag heen. Hier moest ze verblijven als wij er niet waren en ze zo druk werd dat Dewi in bescherming genomen moest worden.

In de huiskamer hebben we vloerbedekking gelegd over de tegelvloer. Dit ter bescherming van Indy haar botjes. Ze groeit zo snel en is erg kwetsbaar wat de botten betreft. Tevens een tweede hekwerk op gezet zodat ze hier gebruik van kon maken als ze te druk werd, geen rust kon vinden ( denk aan de “puppy aanvallen”) en Dewi bescherming/rust nodig had van dat jong spul.

Dit zijn de praktische zaken als er al een “oudere” hond in huis is als er een puppy bij komt. De oudere hond is de “baas” in huis en bepaald de dagorde en zet de pup op zijn/haar plaats als deze zijn boekje te buiten gaat. Toch moet je ook de “oude” hond in bescherming nemen tegen de energieke jonge pup. De oude hond dient de grenzen aan te geven en de pub de commando’s te leren. Dus geef de oude hond de commando’s, laat deze het voordoen en geef dan het commando aan de pub. Beloon beiden en je zult zien dat de pub de “oude” gauw genoeg nadoet en de commando’s leert. Natuurlijk is een puppy- cursus en mogelijk een gehoorzaamheidscursus van groot belang voor het leren van de commando’s en het samenspel tussen hond en baas en omgang met andere honden. Thuis oefenen en ook spelletjes doen geeft een goede binding tussen baas en hond.

Dewi heeft haar taak prima en als vanzelfsprekend volbracht, ook op haar oude leeftijd.  Leeftijd is geen belemmering mits je de “oudere” hond op zijn tijd beschermd tegen het jeugdig “geweld” en laatst  genoemde achter de “tralies” zet zodat ook deze gedwongen wordt rust te nemen.

Wij hebben tevens heel goede ervaring op gedaan met de “koets”.  De hondenkar voor achter de fiets of als “kinderwagen”. ( zie foto’s van  ons op FB, Moniek en/of John Maas) Dit is een geweldig hulpmiddel om met de oudere hond te wandelen en de nieuwe pup te dwingen om te delen. Wij hadden deze “koets” zoals wij dit noemen,, in de tuin staan. Met koekjes leerden we de pup hierin plaats te nemen/ te liggen en te blijven. Tevens leerden we Dewi hetzelfde. Langzaam leerden we ze samen hierin plaatst te nemen/te liggen. Eerst stil staand, daarna voorzichtig rondlopend in de tuin, lopend door de straat etc. etc. Uiteindelijk liepen we met Dewi en Indy (als Pup) in de koets naar het bos en door het bos. Ieder mocht dan op zijn tijd “loslopen”.  Na de wandeling gingen we koffie drinken op het terras en leerde Dewi aan Indy hoe dit ging. Liggend onder de tafel rustig wachtend op het lekkers. De "koets" is dus een fijn hulpmiddel om te komen waar je heen wil,zowel voor oud als jong.

Zo heeft Dewi aan Indy geleerd: zit, af, blijf, terras is leuk, en natuurlijk “koets”. 
Dit kost heeeel veel tijd, geduld en erg veel koekjes maar werkt prima zolang je maar rekening houdt met de “oude” hond en deze op tijd in bescherming neemt en zijn rust geeft. Zo leer je ook de pup rust te nemen.

Onze ervaring, ondanks ons pessimisme is, dat jong en oud goed samengaat mits je het goed begeleidt en goed van te voren nadenkt over hoe en wat je wilt. Wij zijn Dewi nog altijd dankbaar voor haar hulp bij het opvoeden van Indy en zien ook in Indy de “erfenis”  opvoeding en invloed van Dewi.

Moniek en John

Na de zomervakantie lijkt het altijd een goede periode te zijn om aan nieuwe dingen te beginnen en oude zaken  op te pakken.
Dit was voor mij aanleiding om weer eens een blog te schrijven na een lange periode van schrijversstilte .Er is tenslotte vanaf maart heeeeeel veel gebeurd met onze beauty girls.

Allereerst de reis naar Birmingham in maart met John en Moniek  naar de Crufts. Altijd een geweldige ervaring om in Engeland te zijn. We hadden Ivy en Milly ingeschreven.
Crufts is groot in alles. Veel honden, veel hallen,veel parkeerplaatsen en een heel lang stuk lopen om in je eigen hal te komen. Gelukkig zijn de ringen ook groot.
Ivy stond in de Yearling Bitch klasse en Milly in de Open bitch klasse. 
Yvy was als eerste aan de beurt en won haar klasse. Hiermee waren we heel blij. Als niet Engelander een klasse winnen op de Crufts  is een heel goede prestatie. Milly kreeg wel veel aandacht van de keurmeester maar kwam toch niet bij de eerste vier.
Al met al een leuke reis waarin we de nodige ervaring hebben opgedaan,onze Engelse vrienden weer hebben gezien en nieuwe leuke Engelse mensen hebben leren kennen.

Na de Crufts in maart keken we al enthousiast uit naar de Euro- oes show in mei in Denemarken.
Eerst was er nog de clubmatch van de bobtailclub. Hier wonnen Ivy en Indy beiden hun klasse.
Voor Indy was het extra  leuk omdat ze hiermee haar eerste CAC haalde op weg naar het Nederlands Jeugdkampioenschap.

Het was weer enkele jaren geleden dat we in Denemarken waren geweest. Denemarken is altijd een heerlijk vakantieland met leuke mensen en prachtige natuur.
Dus met de camper samen met John, Moniek en Indy naar Denemarken. Uiteraard zoals altijd heel hartelijk welkom geheten door de Denen en speciaal door Lisa.
Zondag was de show. Het was prachtig weer en er waren grote ringen uitgezet. We hadden alleen Ivy ingeschreven omdat we de volle aandacht voor haar wilde hebben.
Ivy was net een week 2 jaar  en  dus voor het eerst in de Openklasse met nog  15 andere teven .De keurmeester was Mark James van Engeland. Hij nam ruimschoots de tijd om elke hond goed te betasten. Ook liet hij veel lopen om het gangwerk  te bekijken.
Ivy  had er veel zin in en liep dan ook  heerlijk vrij aan de showriem. Na veel extra lopen was het spannende moment aangebroken. Wie zou gaan winnen!! De  keurmeester koos voor Ivy op de eerste plaats. Annemarie gaf een geweldige kreet van blijdschap. Wat waren we super trots op onze meid.
Op het eind van de dag was de keuring voor de beste teef van de show. Daar stonden ze de beste 25 teven van de show en Ivy daartussen. Eerst werden de beste 10 teven uitgekozen en daar zat Ivy ook bij. Toen de beste vier teven en .....Ivy stond er nog steeds tussen. Het werd spannender en spannender! Daarna vielen 2 teven af die op plaats drie en vier kwamen te staan en .....Ivy stond nog bij de laatste twee. Wat nu. Wat zou de keurmeester beslissen. Ik zag hem wijzen naar het teefje naast mij die naar de tweede plaats moest gaan. Dat betekende dat Ivy beste teef was. Geweldig! Super! Wat waren we blij.
Op het laatst van de show word de winnaar van de show gekozen. De beste reu tegen de beste teef.
Dus Ivy moest weer terug in de ring. Helaas koos de keurmeester voor de reu, maar hij zei tegen mij dat dit een van de moeilijkste beslissingen was geweest in zijn showcarrière.
Moe maar heel voldaan hebben we die avond genoten van de feestavond.
Na de Euro oes hadden we nog een weekje vakantie in "beautifull Denemarken" en hebben we natuurlijk nog stevig nagenoten , gezeten op ons "wolkje".

Twee weken na de Euro- oes hadden we alweer een grote show voor de boeg. Ik had ingeschreven met Ivy op de Wereldkampioenschappen in Milaan  en zeker na het fantastische resultaat op de Euro- oes konden we daar niet wegblijven. Omdat Annemarie op dat moment niet graag meer een lange reis wilde maken ben ik samen met John gegaan met de camper. In Milaan konden we kamperen op een gigantische grote camperplaats. Ik heb nog nooit zoveel campers bij elkaar gezien. Honderden, zo groot was het daar. Tegelijk met de W.K. voor honden was er namelijk ook de Worldexpo 2015. Dus één grote happening!
Het was warm en benauwd op de dag van de show  en omdat het een binnenshow was niet aangenaam om te showen. Ook Ivy had er last van en misschien ook nog wat moe van de reis.
In de openklasse teven haalde Ivy een tweede plaats achter het teefje dat zij op de euro- oes achter had zich gelaten. Wel haalde ze nog een reserve -CAC. We waren heel tevreden met dit resultaat en reden na de show naar huis in ,op dat moment ,gigantische regenbuien.

Nu enkele maanden later  komen we in de fase dat Ivy de leeftijd krijgt om Kampioenschappen af te ronden bij de volwassen honden. Haar eerste Kampioenstitel heeft ze al gehaald  eind augustus in Luxemburg door haar klasse te winnen. Hiermee is ze Luxemburgs Kampioen.

Met de camper hebben we in de zomervakantie tien dagen in Duitsland rond gereden. Vanuit Gotha waar we nog een show hadden met Ivy zijn we gestart.
Alles heerlijk rustig  zonder iets perse te moeten of te hoeven. Paar leuke leesboeken mee  en Annemarie extra puzzelboeken en "loat maer goan dei Wage".
Het was een hele warme periode. Dus 's morgens al vroeg wandelen en daarna op de camping relaxen .We maakte tijdens deze vakantietocht de  warmste dag ooit mee die Duitsland gehad heeft. Waar wij zaten ,in de buurt van Limburg a.d Lahn ,was het die dag al 39 graden . Op een andere plaats in Duitsland  is die dag 41 graden gemeten. Dagen dus waarop je weinig doet en dat past natuurlijk  helemaal bij het vakantiegevoel.

Inmiddels is het leven bij de Wiggly's weer in volle gang.
De komende maanden gaan we ons ook langzaam voorbereiden op voorjaar 2016.Dan hopen we weer puppies van Milly te krijgen. Met ons kijken al enkele puppymensen  mee over onze schouders. Dus dat wordt weer een spannende tijd en samen genieten.

We leven in een kwakkeltijd op allerlei fronten. Het weer weet niet goed wat het wil .Gaat het nog vriezen wat normaal zou zijn voor half februari of gaan we toch al naar het voorjaar? De temperatuur en de weersverwachtingen geven geen vorst meer aan de komende weken. Misschien toch langzaam  gaan voorbereiden op een voorjaarszonnetje..........
Politiek en maatschappelijk is er ook veel onrust. Mensen weten niet of we nu wel of geen betere tijden gaan krijgen. De politiek is ook heel onduidelijk hierover. Onze Minister-president ziet graag dat we meer uitgeven maar kan tegelijk ook niet beloven dat we daarvoor dan ook meer geld gaan
overhouden.

Wijzelf kwakkelen al enige tijd met verkoudheid die hardnekkig is. Gelukkig nog geen griep gehad.
Dit jaar heb ik voor de eerste keer een griepspuit gehaald met de gedachte ,ach je wordt wat ouder kan zeker geen kwaad.
Wat blijkt, nu hebben ze de verkeerde griepvaccins gebruikt. Het griepvaccin schijnt dit jaar niet te werken. Moet mij weer gebeuren!

Onze Ivy heeft duidelijk geen last van kwakkeltijden. Het jaar 2014 heeft ze eind december afgesloten met twee fantastische overwinningen als Beste van het Ras op de tweedaagse CACIB-show in Kassel en in 2015 zet ze heel vrolijk deze lijn gewoon door. Beste van het Ras op haar eerste show in 2015 in Verl-Kaunitz,Duitsland  en beste teef in Hoogstraten,Belgie.
Ook haar vacht groeit gewoon door. Je ziet elke week dat er weer een stukje is bijgekomen. Dit vergt van Annemarie veel creativiteit om ze toch steeds mooi in model te krijgen en als een plaatje uit te laten zien. Mijn bewondering hiervoor dat dit haar steeds maar weer lukt.
Milly is weer helemaal de "oude"en dus echt geen moeder meer. Alhoewel ,wij vinden dat zij nog een stuk makkelijker is gaan leven dan ze al deed en eerlijk gezegd is ze ook een beetje luier geworden na haar puppies. Joie de vivre is zeker het motto wat bij Milly hoort .Ze is een echte levensgenietster en daarom genieten wij enorm van haar.
Milly heeft ook haar oude showvacht weer terug en we kunnen haar weer met een gerust hart uitbrengen in show.
 
Bij John en Moniek stond na het afscheid van Dewi de wereld een tijdje op zijn kop. Met enorm veel liefde hebben zij 13 jaar lang altijd klaar gestaan en genoten van een heerlijk bobtailvrouwtje. Even stond de tijd voor hen stil maar gelukkig hebben ze nog een jeugdhondje in huis van 9 maanden dat "young and wild" is en geweldig haar best heeft gedaan om hun uit die diepe put te trekken. Indy bedankt hiervoor.
Ook voor Indy was het een tijdje zoeken naar het evenwicht omdat ze haar grote vriendin miste, maar sterk als ze van karakter is als "aardje naar zijn vaartje" van Moeder Milly is ze snel haar eigen weg ingeslagen.
Ze zal nog even moeten wachten voordat ik haar op shows ga uitbrengen. Voorlopig hebben we  nog de handen vol aan Ivy en Milly. Dit is voor mij wel moeilijk omdat Indy een prachtig gangwerk heeft dat ik nog maar zelden tegenkom bij ons ras en dat willen we natuurlijk graag laten zien.

Over twee weken gaan we met de twee beautygirls op avontuur naar de Crufts in Engeland. Dit is de grootste show van de wereld met dit jaar maar liefst 23.000 ingeschreven honden.
In het land van oorsprong van ons ras en uitgaande van het chauvinistisch karakter van de Engelsen gaan we niet met verwachtingen, maar zien we dit als een heerlijke uitdaging.
Hier komt de crème de crème van de wereld bij elkaar.  
We hebben twee prachtige meiden en we zijn er heel trots op dat we dit kunnen doen en dat ze zich beiden voor zo een grote show gekwalificeerd hebben.
Er zijn maar liefst 119 Old English Sheepdogs aanwezig. Dus dit wordt één grote happening.
We gaan samen met John en Moniek en we zullen samen "stinkend"ons best gaan doen om te laten zien dan er aan "the other side" ook prachtige bobtails zijn.

Hallo mensen bij deze mijn afscheidsbrief.

Ik ben 30-03-2002 geboren bij de kennel van Paul en Annemarie de Wiggly’s.

John en Moniek waren de gelukkige waar ik bij mocht gaan wonen. Ze gaven me de naam Dewi hetgeen Godin betekend. Tja… zo heb ik me de rest van mijn leven ook maar gedragen.

Ik ben een echte bobtail, tikkeltje eigenwijs, zorgzaam, lief maar vooral op mezelf. Ik was aanwezig op de achtergrond, maar eh ….wel nadrukkelijk en bepalend  he!.

Samen met mijn baasjes heb ik heel wat avonturen beleefd, ik herinner me nog de 1^e show in Venray. Ik werd gewassen, geborsteld, ingepoederd, moest mooi staan, lopen. Werd betast, moest mijn tanden laten zien……jezus wat een gedoe. Een paar weken later stapten we in een wel hele grote auto……met bed, keuken en al. Camper noemen ze dat. Op weg naar Schoonebeek. Ik vond dit toch eng joh, zat bibberend met vrouwtje en Annemarie op de bank…bed of zo iets noemde ze het.

Weer werd ik geborsteld, geboend, gepoeierd etc. Ja ik moest ook weer naast Paul lopen en mooi staan, werd weer overal betast….de viezerik! Maar ja als het Paul blij maakt doe ik het wel, vind er alleen niks aan.

Mijn baasjes gingen met me, samen in de bus die ze speciaal voor mij gekocht hadden…heb ik ze opgevoed of niet…naar Zwitserland. Euro- Oes noemde ze het. He Paul en Annemarie zijn er ook bij. Leuk….och nee weer geborstel,  gepoeder, driehoekje lopen etc,  etc…….verdomme!! De vakantie die er aan vast zat was wel leuk, samen met Billy. We kregen toch een aandacht in Luzern. Voelde me net een filmster! Ben op zoveel foto’s gezet door vreemde mensen, leuk joh.

Hierna zouden nog veel van deze avonturen volgen, was wel spannend en eeerrreeeg gezellig altijd.

Toen kreeg ik er een maatje bij, Foojke. Kleine druktemaker waar ik eerst niks van moest hebben.

Maar bleek zo gek nog niet te zijn en werd zij mijn dikste maatje in goed en kwaad. Samen  veel avonturen meegemaakt met de baasjes, de camper en de vele vakanties die we samen beleeft hebben. Helaas moest ik 4 jaar terug afscheid nemen van mijn maatje, Foojke was ernstig ziek en kwam te overlijden. Was een zware tijd voor mijn baasjes en ook voor mij. Hoewel ik net deed of Foojke lucht voor mij was, was ik haar steun en zij de mijne. Maar als roedelleidster hou je de schijn hoog, toch. Ik ben toen 2 jaar weer alleen met mijn baasjes geweest en toen kwam me er toch weer een druktemaker bij….. Wiggly Scamp’s Incredible Indira. Indy noemden mijn baasjes haar. Kolere wat een gedoe…vergeet niet dat ik inmiddels 12 jaar ben dus bejaard. Zetten ze me daar zo’n klein druk, springerig, ding bij, moet ik ook nog helpen met opvoeden zegt het baasje. Ja lekker lullen heeft hij, ik moet het toch maar zien te doen op mijn oude leeftijd. Maar om baasje en vrouwtje te plezieren ( hebben tenslotte ook veel voor mij gedaan) heb ik deze taak maar op mij genomen. Enne, och het viel achteraf nog mee. Ze poetste me mijn ogen, oren en mijn staartwond hetgeen ik eigenlijk wel prettig vond en dit ook liet merken door mijn geknor,gesnurk.  Edoch de laatste maanden waren erg zwaar voor mij en mijn leeftijd deed zich steeds meer gelden. Ik wilde nog zoveel maar mijn lijf kon het allemaal niet meer aan. Dus heb mijn baasjes allerlei signalen afgegeven dat het leven te zwaar voor me begon te worden.

Ons gezamenlijk  avontuur kwam langzaam ten einde en ik wilde rust hebben. Die kleine drukte maker was goed op weg en had me niet meer nodig. Mijn taak hier was volbracht. Mijn baasjes hebben dit heel goed begrepen en me begeleidt naar de Rainbow Bridge.

Vandaag was het zover, ik werd verlos van mijn pijnlijk oud lijf en mocht de brug over gaan naar mijn Wiggly familie. Ik wil bij deze dan ook Paul en Annemarie danken voor het leven dat ik heb gekregen.

Moniek en John ……bedankt

Tot mijn spijt moet ik vaststellen dat het al enige tijd geleden is dat ik de laatste blog geschreven heb.
Dit is natuurlijk niet goed te praten voor de trouwe volgers van onze website.
Derhalve vlug even bijpraten want er is natuurlijk weer heel veel gebeurd bij de Wiggly Scamp's
kennel de laatste tijd.

Nadat de puppys vertrokken waren uit ons huis in Juli naar hun nieuwe gezinnetjes was het voor ons
het belangrijkste doel om "moeder"Milly weer zo snel als maar kon terug in show te brengen. Wij willen graag met Milly volgend jaar naar de de Crufts gaan in Birmingham en hiervoor had zij nog 1 internationale showwaardering nodig.  De Crufts is de grootste show ter wereld en de top van de wereld in alle rassen komen hier bij elkaar. Wij vinden  dat Milly het verdient  heeft om op die groene mat te lopen.
Gelukkig was ze heel goed uit de puppen periode gekomen en heeft de vacht niet veel geleden.
Ik ben al vroeg begonnen om haar weer in een goede  conditie te brengen en met wat extra voedingssupplementen stond ze  eind augustus weer in de showring  alsof er niets was gebeurd.
Milly kennende zou ze denken "maak jullie je toch niet zo druk ,stelt toch niets voor om  9 puppen op de wereld zetten en groot brengen".
Leuk was de spontane verwonderde reactie van showcollega's van ons ras toen ze Milly weer terug zagen.
De eerste show eind augustus was Luxemburg. Hier won ze wel haar klasse maar helaas geen beste teef .De week erna gingen we naar Giessen Duitsland met Ivy en Milly en daar werd Mily in een sterk bezet deelnemersveld beste teef en hiermee hadden we onze vierde internationale waardering.
Tegelijk pakte ze in dez e show ook haar Duits Kampioenschap. Dus twee titels op 1 dag.
Na  september hebben we Milly niet meer geshowd om haar vacht en lichaam de nodige rust te geven als voorbereiding op 2015.

De trouwe lezers van onze website en FaceBook vrienden hebben de resultaten van Ivy kunnen volgen. Tja wat moet je over haar nog meer vertellen.......
Na Juli waar ze de show in Wadern won is zij gewoon doorgegaan met geweldige resultaten.
Inmiddels is zij Nederland Jeugdkampioen,Luxemburgs jeugdkampioen,Duits jeugdkampioen  en  Bundes- Jugendsieger. Voor de  Nederlandse kampioenschapstitel heeft ze al voldoende waarderingen echter ze is nog 1 jaar te jong!!! .Hiervoor moet ze 27 maanden zijn.
Met de titels van Luxemburgs jeugdkampioen en Bundes-Jugendsieger heeft ze ook een Cruftskwalificatie gehaald om volgend jaar mee te mogen doen. Kunnen we met beide "lady's" gaan.
Of we dat doen weten we nu nog niet. Blijft uiteraard verleidelijk.
Ivy is nu uit de jeugdklasse en de volwassenenklasse vraagt toch wat meer om "rijpheid". Ze is nog zo een jong ding en komt ook nog heel jeugdig over. Ook haar hebben we twee maanden rust gegeven om de vacht tijd te geven om  even door te groeien zodat ze straks  goed mee kan doen in de "grote" honden showwereld.

We showen Lee niet meer want, we hebben de handen voldoende vol aan onze meiden en Leeke zoals wij hem altijd noemen is niet een showhond die showen echt leuk vindt . Hierdoor komt hij natuurlijk minder terug op onze website.
Toch wil ik ook graag even bij hem stil staan omdat hij alweer vier jaar wordt op 1 December.
Leeke is mijn wandelmaatje voor de lange wandeltochten . Hij kan makkelijk een hele dag wandelen zonder moe te worden Hij is dan helemaal in zijn element. Alleen met mij op pad en op de rustplaatsen genieten van de lekkere dingen die ik speciaal voor hem dan meeneem.
Ik vindt het een geweldige kerel met een heerlijk open en spontaan karakter waarvan ik intens kan genieten.

In de herfstvakantie zijn we met de meiden twee dagen naar zee geweest met de camper. Lee hadden  we even thuis gelaten bij de oppas want Milly  begon loops te worden en dan is het toch wat heftig in de camper met zo een jonge energieke vent erbij.
De dames hebben genoten. Ivy probeerde  steeds opnieuw hoever zij het water in kon  rennen en dan vlug er weer uit als  de golven wat te vlug naar haar toe kwamen en te hoog werden. Milly bekeek het uiteraard weer op de Millyachtige wijze. Heerlijk uitwaaien ,ravotten met Ivy maar  ook de omgeving in de gaten houden want " ik wil toch weten wat er allemaal te doen is op zo'n strand".
Voor ons was het ook alweer enkele jaren geleden dat we aan de Noordzee stonden sinds we afscheid hebben moeten nemen van onze oudere groep . Het blijft toch iets aparts wat wij bij ons niet kennen, de oneindigheid van zee en strand.

In December rond de Kerst organiseren wij de puppydag van de puppys van Milly . Wij verheugen ons er nu al enorm op. Wat zullen ze zijn gegroeid die kleine rakkers. Ben benieuwd of ze ons nog kennen. De stem van Annemarie heeft tot nu toe nog geen enkele  pup vergeten. Even aan de telefoon "puppys" roepen  en je hoort ze piepen aan de andere kant van de lijn.
Dit zijn toch de dingen die het leven mooi maken!

 

Hoi Papa en Mama,

Hoe is het in Steyl met moeder Milly, Ivy en Lee?

Bij mij is alles goed hoor. Ik dacht ik laat even weten hoe het met me gaat sinds ik in Venray woon.

Mijn baasjes zijn gekke mensen en doen heel veel voor me, hebben zelfs een “koets” waar mijn zus Dewi en ik in vervoerd worden. Gemakkelijk joh, kom zonder me moe te moeten maken in het bos en daar mogen we dan lekker rondsnuffelen. Ja die koets is niet voor mij hoor, nee.. ik kan goed vooruit maar Dewi is al oud en kan niet meer zo goed. Maar je hoort mij niet klagen ik mag zo overal mee naar toe. Naar het dorp, ja daar moet ik dan wel weer lopen. Snap dat niet goed maar is wel zo gezellig, leuk, veel mensen die me aaien. Dan gaan ze een “terrasje”doen, wat dat dan ook mag zijn.

Geeft niet want ik krijg een bakje water en…..koekjes. Dus ik blijf wel lekker onder de tafel liggen.

Laatst zijn we met de auto weggegaan. Duurde lang!! Maar toen we op de plek waren waar we gingen wandelen, feest joh, bos, paarse bloemen, schapen, poortjes waar we doorheen moesten.

Na afloop weer het bekende “terrasje” doen. Ik geniet hier wel van.

Ook thuis wordt ik goed verwend. Heb een eigen slaapplek in de garage, lekker omheind, veilig.

Dewi moet het zonder deze beveiliging doen, maar ja die is ook al groot. Ik heb me toch een speelgoed gekregen van alle bezoekers die naar me kwamen kijken zgn. kraamvisite. Zal wel.

Soms weet ik niet goed waar ik mee moet spelen en dan gooien mijn baasjes alles zomaar op de grond. Dan moet ik me toch keffen en gek doen. Weet dan het speelgoed door de bossen niet meer.

Na enige tijd heb ik dan wel wat uitgezocht wat ik leuk vindt en dan ruimen zij mijn “troep”weer op.

Lekker he zo’n thuis waar ze alles voor je opruimen, je kamer schoonhouden etc.

Ik heb ook al een hoop geleerd hoor op school, zitten, staan, af, blijf maar vooral FOEI. Dit laatste hoor ik altijd als ik net met iets leuks, spannends bezig ben. Snap dit dan niet goed. Zo is er toch niks leukers dan Dewi bespringen, aanvallen, in de oren bijten is toch lekker spelen en zij vindt het goed …..ze zegt niet dat ik dit niet mag. Die 2 voeters wel…INDY FOEI!!

Zo pap en mam ik ben een beetje moe van het schrijven en moet een tukje gaan doen. Ik slaap en hik me wat af op een dag. Oh ja ik pas bijna niet meer in jullie bananendoos. Ben al aardig groot aan het worden hoor enne grijs. Is dat laatste wel normaal om mijn leeftijd? Maar ja doet geen pijn dus zal wel.

Nou tot gauw en anders tot schrijvens

Indy